اتحاديه پناهندگان ايرانی

(I.U.R) سوئيس

لینکستان
Sunday, November 30, 2003


نشست جمعيت دفاع از جمهوري و دمکراسي در ايران در بروکسل و رايزني درباره سرنوشت پناهجويان بلاتکليف ايراني در بلژيک
شامگاه شنبه، جمعيت دفاع از جمهوري و دمکراسي در ايران، در بروکسل تشکيل جلسه داد و درباره سرنوشت 250 پناهجويان بلاتکليف ايراني که حدود دو ماه است دست به تحصن و اعتصاب غذا زده اند، به رايزني پرداخت. علي صمد، سخنگوي جمعيت دفاع از جمهوري و دمکراسي در ايران، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد که جمعيت جمهوريخواهان بلژيک، سعي مي کند که با کميسارياي عالي پناهندگي، به بحث و گفتگو بنشيند و بتواند به طريقي نشان دهد که ايران کشور امني براي پناهجويان نيست. وي همچنين مي گويد که اين تشکل براي دهم دسامبر، روز جهاني حقوق بشر، يک برنامه مشترک با دو سازمان بلژيکي تدارک ديده است که در آن، سخنرانان با ارائه شواهد و اسناد، به بررسي حقوق بشر در ايران خواهند پرداخت.



Thursday, November 27, 2003


چه کسانی از حقوق بشر دم میزنند
هر سال در المان 50.000 پناهنده اخراج میشوند

هزاران پناهنده ماهها در زندان پناهندگان اخراجی بسر میبرند

دهها نفر تاکنون در این زندانها جان خود را از دست دادهاند

دهها زن مورد تجاوز قرار گرفته اند



اجازه زندانی نمودن پناهندگان اخراجی توسط پلیس المان مبتنی بر قانون پناهندگی سال 1993 میباشد که بر طبق ان حقوق پناهنده وپناهندگی به شکل فجیعی پایمال گردیدند. قانون جدید پناهندگی المان ریشه خود را از پاراگراف 57 قوانین و مقرارات مربوط به خارجیان میگیرد که در تداوم پاراگراف 7 مقرارات پلیسی نسبت به خارجیان میباشد. این قانون در دوره نازیها ی المان قانونگذاری گردیده وتا سالهای 1938 تا 1965در کشور المان به اجرا گذاشته میشد.

وظایف اصلی کلیه قوانین و پاراگرافهای ذکر شده در سطور بالا را میتوان بعنوان تدارکات و پله های قانونی درجهت زندانی نمودن پناهندگان اخراجی در زندانهای خاص نام برد.

امروزه در کشور المان کافیست که شما بدون داشتن اجازه اقامت توسط پلیس دستگیر گردید و سراز زندان پناهندگان اخراجی در بیاورید. این امر شامل قشرهای متنوع جامعه خارجیان در المان را در بر میگیرد. جنگزدهها که پاسپورتهای انان دیگر تمدید نمیشوند, مهاجرانی که بدون ویزا و یا دانشجویانی که مدت اعتبار ویزای انان به پایان رسیده اند و خلاصه هر فردی که ورقه های معتبر در دست نداشته باشد.

علاوه بر این ممکن است که این اشخاص تا 18 ماه از زندگی خود را در زندانهای پناهندگان اخراجی سپری نمایند, تا روزی روزگاری کسی بدادشان برسد.

اصولا فکر اولیه بوجود اوردن زندان پناهندگان نشات از این تفکر میگرفت که شرایطی مناسب برای زندانیان در خصوص فراهم اوردن مدارک لازم برای مراجعت و یا عزیمت به کشورهای دیگر بوجود اورد. اما واقعیت این است که این انسانها که بدون هیچ جرمی همانند یک تبهکار به زندان ریخته شده اند و ماهها عملا در حبس بسر میبرند,هیچگونه شانسی برای تدارک مدارک خود در پشت دیوارهای بزرگ زندان ندارند. انان از دنیا قیچی شده اند.

در کشور المان فدرال سالیانه 50.000 پناهنده اخراج میگردند. کشور المان , یکی از کشورهاست که بقول خودش به منشور حقوق بشر احترام میگذارد. از هر 1000 پناهنده به کشورالمان تنها بین 3 تا 4 نفر اجازه پناهندگی میگیرند و بقیه به کشورهای اصلی خودشان یا بان کشورهایی که ازان جا به المان سفر نمودهاند, برگرداننده میشوند. جالب اینجاست که در صورت اعطای حق پناهندگی , این پناهندگی به اتباع پناهندگان کشورهایی اعطا میگردد که دولت المان با حکومتهای این پناهندگان روابط حسنه ای دارد.

هر روز توسط هواپیما از کشور المان حدود 130 تا 140 پناهنده به مراجعت به کشورهایشان , یعنی کشورهایی که در ان جنگ داخلی, جنگ قومی , تعقیب سیاسی , فشارهای مذهبی و یا جنسی و یا اینکه نبود امکان و شرایط زندگی میباشند, مجبور میگردند

این پناهندگان اخراجی در هنگام مراجعت به میهنشان توسط بادیگاردههای خصوصی و یا مامورین حفاظت مرزی بدرقه میگرددند و انان در استفاده از خشونت و شکنجه دریغ نمیکنند. هر کسی که مقاومت نمود به کتک کشیده میشود , به طناب بسته میشود و امپولهای ارام بخش به او تزریق میشود. در این خصوص تاکنون چندین پناهنده جان خود را از دست دادند. سال گذشته این مامورین موفق به کشتن پناهنده جوان ترک گشتند. انها درهنگام پرواز سر او را توسط پوزه بند انقدر به پائین کشیده اند که در مسیر پرواز این جوان بعلت عدم تنفس در هواپیما جان خود را از دست داد. تاکنون این مامورین نه دادگاهی شدند و نه بر علیه انان شکایتی گردیده است. هر چه باشد در المان کسی مایل به زیر سوال بردن سیستم اخراج پناهندگان نیست. این سیستم قربانی میطلبد.

از سال 1993 تاکنون حدود 99 پناهنده از المان بخاطر حکم اخراج خود, یا شخصا جان خود را گرفتندو یا به هنگام فرار از زندان پناهندگان به قتل رسیدند. 45 تن از این پناهندگان در زندان پناهندگان به قتل رسیدند.

در سال 2000 تنها در شهر برلین, 7000 انسان به زندانهای پناهندگان اخراجی منتقل گردیدند. در هر ثانیه روز و شب در مرکز زندان پناهندگان حدود 50 زن و 250 مرد حضورمستقیم دارند. در سال 2001 تعداد زندانیان به 5000 نفر رسید که سنینی مابین 16 تا 65 سال داشتند.تنها نکته خوب این زندانها این است که زنان حامله شش هفته قبل از زایمان خود به بیمارستان انتقال داده میشوندو ماههای قبل را باید در زندان بسر برند.

علاوه بر این بنا به خوداری و عدم توجه رعایت قوانین بین المللی حقوق کودکان سازمان ملل از سوی کشور المان, مامورین اجازه دارند افراد زیر بلوغ را دستگیر نموده و بدون همراه به وطن اصلی خود بازگردانند.

اخراج پناهندگان بصورت عمومی و در این سطح گسترده را تنها میتوان بعنوان نمونه ای از زوال دموکراتی و نابود نمودن حقوق پناهندگی توصیف و سنجش نمود. این موضوع تنها ذره ای کوچک از سیستم بزرگ ارعاب دولتی کشور المان میباشد.

در ایالت نرد وستفالن,در شهرهای" مورز" و" نویز" حدود 10 سال میباشد که دولت المان, زندانهای عادی این شهرها را به پناهندگان اخراجی تخصیص داده است. بزرگترین زندان پناهندگان در شهر" بورن" در ژانویه سال 2004 ,قدمت ده سالگی خود را جشن میگیرد. بنا به امارهای رسمی در سال 2002 در هر زمانی 599 انسان در این زندانها حبس بوده اند. هر کدام از انها چندین ماه در حبس. تنها در زندان" بورن" , درطی یک امارگیری تصادفی , هر روز 7 جوان زیر 18 سال در این زندانها حضور داشتند.

بسیاری از این پناهندگان به خاطر ترس و وحشت از اخراج و مراجعت به وطنشان, مبادرت به اقدامات غم انگیزی مینمایند. بطور مثال یک جوان ترک بنام حسین دیکیز در 31.جولای 2002 در اداره خارجیان منطقه "گوترزلوح" اقدام به اتش سوزی خود نمود که مدتی بعد بعلت جراحات وارد شده , جان خود را از دست داد.

این امر مایه تعحب نیست که این انسانها در برابر اخراج خود دست به مقاومت میزنند. انسانهایی که بدون هیچگناهی به این زندانها افتاده اند و در شرایط غیر انسانی ماهها و سالها در حبس نگهداری شده و با امید برای گرفتن اجازه اقامت روزها وشبها را در زندانهایی که نگهبانان انان هیچ بویی از انسانیت نبرده اند, سپری مینمایند.

به خاطر بدرفتاری مامورین و نگهبانها با زندانیان, بارها و بارها در زندان پناهندگان اخراجی در شهر برلین, زندانیان به اعتصاب غذا روی اورده اند.در اخرین اعتصاب غذا در شهر برلین 68 زندانی که اگثرا از کشورهای اروپایی شرقی بودند , خواستار:

-ازادی افرادی که بمدت شش ماه در حبس بوده و از لحاظ قانونی و یا به دلایل واقعی اخراج انان از کشور المان قطعی نیست, خاتمه به رفتار غیر انسانی نگهبانان و بهبود شرایط بهداشتی بودند

در این خصوص گزارش روزنامه المانی " فرانکفورتر روند شاو" در یازده مارس, پرده از راز زندانهای پناهندگی المان بر میدارد که در این جا این گزارش بطور خلاصه نقل میگردد

" در دوره رژیم سوسیالیستی در المان شرقی, بنای" گروناوئر" یک زندان زنان بود . از سال 1995 , ایالت برلین پناهندگان اخراجی را در انجا جمع اوری میکند. این محل , محل جمع اوری کسانی میباشد که در کشور المان زندگی بهتری را ارزو مینموده اند اما اجازه داشتن این ارزو را ندارند. همانند خانم لاریسا از اذربایجان, یک زن قد وقامت دار 34 ساله که بی وقفه قریب 10 سال در المان زندگی نموده است.این خانم جوان در شهرهای هانوور و برلین , به مراقبت و بهداشت سالمندان در خانه هایشان میپرداخت, البته همه این کارها بطور سیا. هنوز هم بعضی اوقات تلفن موبیل او زنگ میخورد و یک زن پیر لرزان سوال میکند که ایا او امروز میتواند به مراقبت او بپردازد. اما لاریسا نمیتواند. او در زندان پناهندگان اخراجی محبوس است."

یکی دیگر از این اخراجیان یک دانشجو از کشور مولداوی میباشد که یک بار دست به خودکشی زده است. او در حال حاضر ازادست اما موظف به خروج از المان میباشد. یعنی اینکه او هر لحظه باید این احتمال را دهد که او به کشور اصلی خود بازگردانده خواهد شود. برای او بصورت قانونی هیچ شانسی وجود ندارد که به کشور المان دوباره عزیمت نماید. چنانچه او تصمیم به همچنین عملی بگیرد اولا در زندان پناهندگان زندانی خواهد شد و ثانیا برای هر روز پشت میله های زندان باید60 یورو بپردازد. این مبلغ حقوق ماهیانه یک حسابدار در کشور مولداوی میباشد.

وضعیت پناهندگان حتی با روی کار امدن ائتلاف حزب سبزها و سوسیالیست دموکراتها نه تنها بهبود نیافت بلکه بشدت وخیمتر گردید. در دوره حکومت فعلی المان, حتی انسانهایی اخراج میگردند که در المان سالیان سال اشتغال داشته, بچه هایشان در این کشور بدنیا امده و این جا درس خوانده اند و کاملا در سیستم جامعه المان ادغام گردیده اند.

در بیانیه دولت گرهارد شروودر دردسامبر سال 2001 امده است:" دولت المان در اینده نیزمتوسل به هر اقدامی خواهد شد تا افراد موظف به خروج از المان را مطمئنا راهی میهنشان نماید."

اما گویی اخراج این افراد از المان کافی نیست. در تاریخ 14. نوامبر سال 2003 روزنامه المانی "Weser Kurier" از تجاوز جنسی به چهار پناهنده زن در یکی از زندانهای شهر برمن گزارش داد. این زنان پناهنده که در زندان اخراجیان پناهندگی در سلولهای خود منتظر اخراج از المان بودند, توسط یک پلیس المانی مورد سو استفاده جنسی قرار گرفتند. این روزنامه نوشت :" اشاره یک زن پرده از این ماجرای شوم برداشت» این پلیس المانی مکرار زنان پناهنده اخراجی را در سلولهای یا در دفتر شخصی خود مورد تجاوز قرار میداد. او تنها به تجاوز اکتفا ننموده بلکه صحنه های نکبت بار تجاوز خود را با عکسهای پولاروید عکسبرداری میکرد. چنانچه که مجموعه ای از این عکسهای غیر انسانی بدست مامورین اگاهی افتاده است. در دادگستری شهر برمن المان تاکنون 4 فقره تجاوز جنسی مابین سالهای 1998 تا 199 وجود داشته که اثبات میکنند , چگونه پلیسهای المانی بدون شرم از موقعیت این پناهندگان اخراجی زن سو استفاده مینمود ه اند.
بنا به گزارش این روزنامه, اطلاعاتی نیز در دست میباشد که گویای اعمالی مشابه در قرارگاه مرکزی پلیس شهر برمن میباشند. در تمام این موارد قربانیان زنان پناهند های هستند که در سلولهای خود منتظر مراجعت به کشورهای اصلی خود بوده اند.
این روزنامه گزارش نمود که افشای این ماجرا توسط خبر دادن همسر این پلیس به مامورین المانی صورت گرفت. بنا به ماده 174 قانون جنایی المان, جرم کسانی که مبادرت به اعمال جنسی با زندانیان میکنند نهایتا 5 سال حبس یا پرداخت جبران مالی میباشد. سخنگوی دادگستری المان , فرانک پساده در این زمینه اظهار نمود که هنوز مدرکی در دست نیست که دال بر این باشد که ایا این پلیس با این زنان تماس جنسی داشته است یا نه, علاوه بر این هیچکدام از زنان مورد نظر بر علیه او شکایت نکرده اند. او گفت: احتمال بسیار کمی وجود دارد تا به زنان اخراج شده در کشورهای اصلی خودشان دسترسی پیدا نمود تا از انها در این مورد بازجویی نمود. اما عکسهای بدست امده زبان دیگری را صحبت میکنند: یکی از مامورین این مقر پلیس در رابطه با عکسهای بدست امده اظهار نمود: "شرم اور و زننده, تنها همین". دادگستری المان ادعا نمود که در این جریان بنظر نمیرسد که افراد دیگری شریک جرم بوده باشند. اما انچه مشخص است در زندان پناهندگان هر شب یک فرمانده و سه نگهبان مشغول وظیفه میباشند"





غربیان که مدعی حقوق بشر میباشند و شبانه و روز در این باب سخن میگویند, باید در ابتدا نگاهی به دور و بر خود بکنند.

شاملو چه زیبا گفت:



در این جا چهار زندان است

در هر زندان چندین نقب

....در هر نفب چندین
نقل از ایران اشپیگل




حذف قهرمانان قايقراني توسط سازمان تربيت بدني به خاطر نگراني از پناهنده شدن ورزشكاران به كشورهاي اروپا
با افزايش ورزشكاران پناهنده به كشورهاي اروپائي، مهدي نرگسي از قهرمانان قايقراني ايران، مسعود خداياري، مهدي بني نيا قهرمانان رشته قايقراني در آبهاي خروشان هستند، به همراه زرين، يكي ديگر از قهرمانان تيم ملي، براي مسابقات قهرماني آسيا در تايوان، از تيم ملي قايقراني ايران كنار گذاشته شدند. اداره حراست سازمان تربيت بدني براي جلوگيري از پناهنده شدن ورزشكاران به كشورهاي خارجي، به بررسي وضعيت آنها مي پردازد و نهادي است كه بايد صلاحيت آنها را تائيد كند. ورزشكاران ايراني براي خروج از ايران و حضور در تيم ملي ايران نه تنها بايد 5 ميليون تومان نقد به عنوان وثيقه بپردازند بلكه از آنها چكي به مبلغ 20 ميليون تومان نيز با عنوان ضمانت بازگشت گرفته مي شود.



Wednesday, November 26, 2003


خطر پناهجويان ايراني مستقر در مرز اردن را تهديد مي کند

بيش از هزار پناهجوى ايرانى در مرز اردن با خظر جدى سيل روبرو هستند و هيچ نهاد امدادرسانى بين المللى در اين منطقه وجود ندارد.

درنوار مرزى منطقه الکرامه محل اسکان موقت بيش از ١١٥٠ پناهنده ايرانى بارش باران شديد و طولانى در اين منطقه زندگى پناهجويان را مختل کرده و آنها را با تهديد جدى سيل روبرو ساخته است. ريزش باران شديد ساعتهاست که ادامه داشته و آب کليه چادرهاى پناهجويان را دربر گرفته استدر هيمن حال هيچ نهاد و سازمان امدادرسانى در منطقه حضور نداشته و پناهجويان بخصوص بيش از ٦٠٠ کودک با خطرات جدى مواجهه اند. به گزارش هاي رسيده مسئولين کميسارياى پناهندگان سازمان ملل از دادن لباس و حتى نفت و سوخت مورد نياز پناهجويان سرباززده و زندگى بيش از هزار پناهجو را با مشکلات فراوانى توأم ساخته اند.



Tuesday, November 25, 2003


گزارش دريافتی پيک ايران:
بدنبال عدم پاسخگويي دولت بلژيک به ايرانيان پناهجو - يک ايراني قصد دارد از تاريخ پنج شنبه 27 نوامبر تحصن خود را با اعتصاب غذا شروع کرده و در آغاز روي چهارم - در صورت عدم دريافت جواب از طرف دولت بلژيک به تمامي ايرانيان - قصد به مصلوب کردن خود دارد .
ايشان مي گويند : اين حرکت فقط و فقط بخاطر نجات تمامي ايرانيان پناهجو که در بلاتکليفي بسر مي برند مي باشد .
در ادامه وي افزود : در آغاز روز چهارم بر روي صليب خواهم رفت و بمدت سه روز روي صليب خواهم بود و در صورت عدم دريافت جواب از سوي دولت بلژيک - در روز هفتم - بنا به خواست خودم مرا به صليب ميخکوب خواهند کرد .
وصيتنامه ام نيز در چند نسخه در دست افراد معتمد و کشيش کليسي زبان مي باشد .



Wednesday, November 19, 2003


بي تكليفي پناهندگان ايراني در مرز عراق و اردن
به گزاري خبرگزاري خاورميانه از منطقه، تکليف پناهندگان ايراني در مرز عراق با اردن تا هفته آينده از سوي کميسرياي عالي پناهندگان وابسته به سازمان ملل روشن خواهد شد. در پي سرنگوني حکومت صدام حسين 59 نفر ديگر ايراني براي ورود به اردن وارد اين منطقه شده اند. يک سخنگوي سازمان ملل در منطقه گفت تاکنون 4 کشور اروپايي به طور اصولي با پذيرفتن ايرانيان نامبرده به عنوان پناهنده سياسي موافقت کرده اند. درباره وابستگي هاي سياسي اين افراد گزارشي منتشر نشده است.



Tuesday, November 18, 2003


اعتراض عفو بين الملل به رفتار مقامات چك با يك پناهجوي ايراني در فرودگاه پراگ
سازمان عفو بين الملل نسبت به رفتار مسئولان جمهوري چک با يک پناهجوي ايراني در فرودگاه پراگ اعتراض کرد. وزارت کشور جمهوري چک درخواست پناهندگي عليرضا يداللهي را رد کرده است و در عين حال اجازه نداده است بستگان اين پناهجوي ايراني که در اين کشور به سر مي برند، با وي ملاقات کنند. وي چند روز است در فرودگاه پراگ بلاتكليف ماند است.



Monday, November 17, 2003


شورای پناهندگان بلژيک از پيشرفت مذاکرات بين پناهجويان متحص و مقامات دولت بلژيک خبر داد. آنان در اطلاعيه کوتاه خود چنين نوشته اند:

امروز (ديروز) پس از مذاكره گروه وكلا و سازمان صيغه از طرف پناهجويان متحصن و اعتصاب كنندگان غذا با نمايندگان وزارت داخلي بلژيك , آقاي پاتريك دوال آماده گي خود را براي مذاكره اعلام كرد.

آين خبر توسط آقاي بوتيه و خانم ها سيلويا و سمان بن خليفه گروه وكلاي پناهندگان متحصن به متحصنين داده شد.

اعتصاب كننده گان غذا به خاطر احترام به اين عمل اعتصاب غذاي خود را در ساعت شش بعداز ظهر مورخ 14/11/2003 په پايان رساند.

تيم وكلا و سازمان صيغه با مدارك جديد و دلايل زير به مذاكره با وزارت خارجه خواهند رفت

1- نامه سفارت ايران به دولت بلژيك و دانشگاه مبني بر تروريسم خواندن اين جمع متحصن

2- نامه پارلمان اروپا در مورد نا امن شناختن ايران

3- نامه تبريك آقاي پاتريك دوال به خانم شيرين عبادي

4- گزارش سازنان هاي بين المللي در مورد نقض گسترده حقوق بشر

ما از تمام انسان هاي آزاده در خواست مي كنيم با فشار هاي خود به دولت بلژيك ما را در رسيدن به خواسته هاي به حق خود ياري كنند.

شوراي پناهندگان بلژيك




شايعه پناهندگي مسئول پروژه توليد موشکهاي دور برد رژيم سابق عراق به ايران
به گفته برخي از خبرگزاريهاي بين المللي دکتر صادق صبا تميمي که رياست پروژه توليد موشکهاي دور برد در عراق در زمان صدام حسين را بر عهده داشت، به ايران پناهنده شده است



Sunday, November 16, 2003


احتمال اعطاي اقامت موقت به 250 پناهجوي متحصن ايراني در بلژيک، از ديد يکي از پناهجويان
پس از گذشت 66 روز از تحصن 250 پناهجوي بلاتکليف ايراني در بلژيک و اعتصاب غذاي شماري از آنها، دستگاه هاي مسئول هنوز به خواسته هاي اين افراد پاسخ قاطعي نداده اند. 31 تن از اين پناهجويان از 25 روز پيش دست به اعتصاب غذا زده‌اند و گفته مي شود که حال اکثر آنان روز به روز رو به وخامت بيشتري مي رود. لادن تيزهوش، يکي از پناهجويان متحصن، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد که قرار است وزارت کشور بلژيک به اين دسته از ايرانيان، تا ماه ژوئيه سال 2005، اقامت و اجازه کار موقت دهد. وي مي گويد که وضعيت عده اي که در اعتصاب غذا به سر مي برند خطرناک است، و طبق گفته دکتر، ممکن است در خواب به کما بروند، و ديگر نتوان کاري براي آنها کرد



Thursday, November 13, 2003


گزارش دريافتی پيک ايران : امروز صبح يكي از اعتصاب كنند گان غذا كه بيش از بيست چهار روز است در اعتصاب غذا بسر مي برد لبهاي خود رادوخت.

اين حركت اين اعتصاب كننده غذا در پي بي توجهي مقامات دولت بلژيك بخصوص وزير كشور آقاي پاتريك دوال مي باشد .

بيش از 72 روز از تحصن پناهنده گان ايراني مي گذرد ,و وزير كشور موضع سرسختي نسبت به اين حركت اتخاذ كرده است .

ايشان اين حركت متحصنين را شانتاژ ناميده است,در حالي كه اعتصاب كننده غذا به گفته خودش براي باز كردن دهان وزير كشور بلژيك دهان خود را دوخته است.



روزانه دو تا سه نفر از اعتصاب كننده گان دچار خرابي حال مي شوند و به بيمارستان انتقال مي يابند.

اكثر اعتصاب كننده گان در حالت ضعف شديد بدني مي باشند ,و هر لحضه امكان هر اتفاقي مي باشد.



Wednesday, November 12, 2003




درخواست فعالين حقوق بشر اروپا و آمريکای شمالی برای همبستگی با پناهجویان ایرانی در بلژیک و ترکیه



ماده 13 : هر کسی حق دارد که در داخل هرکشوری آزادانه عبور و مرور کند و محل اقامت خود را انتخاب نماید .

ماده 14 : هر کسی حق دارد در برابر تعقیب ، شکنجه و آزار پناهگاهی جستجو کند و در کشور های دیگر پناه اختیار کند .



نهادها و فعالین حقوق بشر در ایران،

هموطنان گرامی،

بنابر اخبار دریافتی پناهجویان ایرانی در بلژیک و ترکیه پس از مدتها بلاتکلیفی در معرض خطر استراد به ایران می باشند.

با توجه به نقض مستمر و برنامه ریزی شده حقوق بشر در ایران و وضیعت نا معلوم این افراد در بازگشت به ایران، ما از شما میخواهیم با ارسال پیام* و اشاره و تاکید به این دو اصل اعلامیه جهانی حقوق بشر به نخست وزیران بلژیک و ترکیه مراتب همبستگی خود را با اين پناهجویان ابراز نموده و خواهان پذیرفتن درخواست تقاضای پناهندگی آنها و لغو حکم استراد آنها به ایران شوید.






بلژیک
ترکیه

نخست وزیر
PRIME MINISTER Guy Verhofstadt
PRIME MINISTER RECEP TAYYIP ERDOGAN



آدرس الکترونیکی
http://premier.fgov.be/e_html_index_image_swap.html
receptayyip.erdogan@basbakanlik.gov.tr

فکس
02 –512-6953





* کپی پیام را میتوانید برای Ruud Lubbers - کمیسر عالی پناهندگی سازمان ملل متحد به شماره فکس 41-22-7397377ارسال فرمائید.



انجمن دفاع از حقوق بشر درایران – مونترال - کانادا

info@addhi.com - www.addhi.com

کانون انديشه، گفتگو و حقوق بشر در ايران - تورنتو -كانادا

ctdhumanright@yahoo.com

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران – برمن- آلمان

info@vzvmiran.de - www.bashariyat.de

کانون دفاع ازدمکراسی در ایران– هلند

kdaddi@hotmail.com

کمیته اقدام برای آزادی زندانیان عقیدتی و سیاسی در ایران - پاریس irancalppo@free.fr - irancalppo.free.fr


کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - سوئد

info@komitedefa.org - www.komitedefa.org

کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – کالیفرنیا - آمریکا defendhriran_ca@yahoo.com

کمیته نوران ( کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – نروژ)

noranali2003@yahoo.no

انجمن ایرانیان غرب کانادا – ونکور - کانادا

yebarak@yahoo.ca

فعالان دفاع از حقوق بشر- Irantestimony

info@irantestimony.comwww.irantestimony.com -





تظاهرات باشكوهى با شركت متحصنين ايرانى

در روز شنبه 08/11/2003 تظاهرات باشكوهى با شركت متحصنين ايرانى و تمامى احزاب و گروه هاى سياسى اپوزيسيون ايرانى مقيم بلژيك ودانشجويان و استادان دانشگاه هاى مختلف و تعدادى از احزاب معروف بلژيك و سناتورها و نماثندگان پارلمان ها و سنديكاهاى كارگرى بلژيك و با حضور ديگر مليت ها برگزار شد. اين تظاهرات كه در ساعت سيزده از جلوى پتى شاتو شروع شد تا مقابل كميسارياى عالى پناهنده گى ادامه پيدا كرد. در طى مسير شعارهايى به زبان هاى فرانسه و فارسى از طرف تظاهر كنندگان داده مىشد كه مورد استفبال و تشويق رهگذران قرار مىگرفت . مهم ترين اين شعارها دربرگيرنده حمايت از پناهجويان و دفاع از حقوق بشر در ايران و در محكوميت رژيم جمهورى اسلامى ايران بودند.

شعارهايى از قبيل :

" نه بلژيك ميتوانيم بمانيم نه ايران مي توانيم برگرديم ، پس كجا بايد برويم؟ "

" نه كميسارياي جواب ما را مي دهد نه وزارت داخلي بلژيك، پس چه كسي به ما جواب مي دهد؟ "

" زنده باد دموكراسي در ايران !"

" حكومت سنگسار نابود بايد گردد! "

" حكومت ضد زن نابود بايد گردد ! "

" زندانى سياسى آزاد بايد گردد ! "

" زندانى دانشجو آزاد بايد گردد ! "

" حقوق بشر در ايران ! "

در مسير تظاهرات خبرنگاران و دوربين هاى تلويزيونى فراوانى حضور داشتند .

گروه ها و دستجات و احزاب ايرانى و بلژيكى در صف هاى منظمى با دادن شعار و ابراز احساسات و زدن طبل و رقص، پشت سر متحصنين حركت مي كردند.

يكي ازاعتصاب كننده گان غذا، در پيشاپيش تظاهرات و درسر صف در حركت بود كه تعداد زيادى از نوجوانان وجوانان ايرانى با داشتن گل هايى در دست در پشت سر او در روان بودند.

بعد از رسيدن تظاهر كننده گان به جلوى ساختمان اتباع خارجى بلژيك، ابتدا همه مليت هاى شركت كنندگان در تظاهرات با موزيك هاى انقلابى به رقص و پايكوبى دستجمعى پرداختند كه مورد توجه همگان و رسانه هاى عمومى قرار گرفت.

در ادامه برنامه آقاى انور مير ستارى سخنگوى متحصنين سخنانى را مبنى بر اهداف و خواسته هاى متحصنين ابراز داشته و سياست هاى بلژيك و بخصوص وزير كشور را به باد انتقاد گرفته و اعلام نمود كه در صورت بروز هر حادثه اى ، دولت بلژيك مسئول جان اعتصاب كنندگان خواهد بود.

سپس وكيل گروه متحصنين، آقاى ونسان لوركن، در رابطه با وضعيت پناهنده گان توضيحاتى داده و خواستار رسيده گى فورى به وضع متقاضيان پناهنده ايرانى شد.

سخنران بعدى يكى از دانشجويان شهر گنت بود كه عضو كميته دفاع از پناه جويان ايرانى مىباشد .

در ضمن وصيت نامه اعتصابيون غذا به سه زبان فارسى ، فرانسه و هلندى قرائت شد .

در پايان اين مراسم ، يكى از متحصنين اهداف وخواسته هاى متحصنين را خواند . و سر انجام ، ايرانيان با خواندن سرود ملي " اى ايران " و به پرواز در آوردن دو كبوتر سفيد به اين مراسم پايان دادند.



Saturday, November 08, 2003


در بلژيك دهها پناهجوي ايراني در بروكسل نوزده روز است كه در اعتصاب غذا هستند. اين اعتصاب غذا در اعتراض به عدم رسيدگي به خواستهاي بيش از شش هزار پناهجويي كه در اين كشور در معرض اخراج قرار دارند، صورت گرفته است. امروز در بروكسل تظاهراتي چندين هزار نفره با حضور شماري از چهره هاي سياسي، فرهنگي و حقوقي اين كشور در حمايت از اين اعتصاب غذا برگزار شده كه هم اكنون جريان دارد. آقاي الوندي از سخنگويان اين تظاهرات در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: تظاهرات را كميته دانشجويي مستقر در دانشگاه UMB محل تحصن پناهجويان ايراني برگزار كرده و خواهان ناامن شناساندن ايران، به رسميت شناساندن حقوق پناهندگي براي ايرانيان، توقف هرگونه مذاكره بين دولت بلژيك و ايران براي بازگرداندن پناهجويان و به رسميت شناختن حق زندگي در بلژيك و صدور مجوز كار براي ايرانيان است. ما اعتصاب غذا را تا زماني كه يك برخورد كاملا رسمي صورت نگيردادامه ميدهيم.



Thursday, November 06, 2003


پذيرش در خواست پناهندگي خانواده ايراني به دليل كشته شدن مادر خانواده در بمبگذاري بالي
دولت استراليا به ابراهيم سماكي يك پناهجوي ايراني و دو فرزند او در اين كشور كه همسر و مادر خود را در بمبگذاري بالي از دست داده بودند اجازه اقامت دائم در اين كشور را داد. در مراسم يادبود قربانيان بالي كودكان ايراني با جان هوارد، نخست وزير استراليا ملاقات كردند و اين ديدار سبب تجديد نظر در تصميمات قبلي شد.



Monday, November 03, 2003



سيزدهمين روز اعتصاب غذاي پناهجويان ايراني در بلژيك و حمايت برخي از شخصيت ها و احزاب سياسي اين كشور
امروز سيزدهمين روزي است که 30 تن از پناهجويان متحصن ايراني در بلژيک، دست به اعتصاب غذاي نامحدود زده اند. انور ميرستاري سخنگوي اين پناهجويان در مصاحبه با راديو فردا با اشاره به اين که اين مبارزه اي طولاني است، ميگويد به دليل حمايت تشکلها و احزاب و مطبوعات از اين پناهجويان، آنها اين شانس را دارند که مسائل ايرانيان به طور استثنايي، يعني جدا از مسائل کل مهاجرت و پناهندگي در بلژيک مورد بررسي قرار گيرد. وي با اعلام اين که تا امروز حزب سبزهاي بلژيک از آنها اعلام حمايت صد در صد کرده اند، گفت، بخش اعظمي از سناتورها و وکلاي مجلس حزب سوسياليست نيز به طور فردي حمايت خود را اعلام کرده اند و هفته همبستگي با ايرانيان در اين کشور برپا شده است.



Sunday, November 02, 2003



تحصن و اعتراضات پناهجويان ايراني در تر کيه

دويست وپنجاه پناهجوي ايراني در شهر وان ترکيه در برابر دفتر کميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل در اعتراض به عدم رسيدگي به خواسته هايشان توسط کميسارياي عالي پناهندگان دست به تحصن زده اند.

بنا بر گزارشهاي رسيده، اين پناهجويان که با حمله پليس مواجه شدند و شماري از آنان نيز بازداشت شده اند، خواستار انتقال به کشور ثالث، تامين اقامت قانوني و امنيت جاني آنها در ترکيه و نيز هزينه مالي و نيازهاي پزشکي خود شده اند، اما رئيس دفتر پناهندگان در اين شهر پاسخ روشني به درخواستهاي آنان نداده است که اين امر با اعتراض شديد پناهجويان روبرو شده است ، در اين ميان پناهجويان که شماري از آنها دهان خود را دوخته بودند اعلام کردند تا رسيدگي به خواسته هاي خود به تحصن خود ادامه مي هند.

بنا بر اعلام هيئت سازمانده اعتراضات پناهجويان ،روز گذشته نيز سيصد تن از پناهجويان ايراني به تحصن در برابر دفتر کميسرياي عالي پناهندگان در وان ادامه دادند اما با حمله وحشيانه پليس ترکيه روبرو شدند ، پليس پس از ضرب و شتم برخي از پناهجويان را بازداشت و گفته مي شود بازداشت شدگان تهديد به محاکمه و ديپورت به ايران شده اند.

اطلاعيه پناهجويان مي افزايد در پي حمله پليس و ماموران سازمان امنيت ترکيه تعدادي از پناهجويان متحصن زخمي شدند و حتي کودکان نيز آماج اين حملات غير بشري پليس قرار گرفته و زخمي و بيهوش شدند




اطلاعيه هيات سازمانده اعتراضات پناهجويان در شهر وان ترکيه

امروز شنبه اول نوامبر، تعداد ۳۰۰ نفر از پناهندگان مقيم شهر وان ترکيه در اعتراض به عدم توجه کميسياريای عالی سازمان ملل در مورد رسيدگی به پرونده های آن ها، در مقابل دفتر اين سازمان در شهر وان تجمع کردند. تعداد ۱۵ نفرشان از اين جمع به نشانه اعتراض دهان خود را بخيه زده بودند. پليس ضد شورش ترکيه و سازمان امنيت به طرز وحشيانه ای به صف تجمع پناهندگان حمله کرده و آن را به وسيله باتوم، چوب و سنگ مورد ضرب و شتم قرار دادند. پليس ترکيه حتی به کودکان و افراد کهنسال نيز رحم نکرده و تعدادی از اين پناهجويآن در اثر ضرب و شتم پليس بيهوش شده و تعداد زيادی نيز از جمله کودکان خردسال سر و صورتشان زخمی گرديد.

در اين حمله وحشيانه پليس ترکيه تعداد ۵۸ نفر از پناهجويان دستگير شده و روانه زندان شده اند که تکليف هيچ کدام از آن ها تا به حال مشخص نيست. ما اسامی دستگيرشدگان را در اختيار دفتر سازمان ملل و نهادهای بين المللی قرار خواهيم داد.

اين پناهجويان در خطر ديپروت شدن قرار دارند و بدينوسيله ما از همه نهادها و سازمان های آزادی خواه و مترقی برای تحت فشار گذاشتتن دولت ترکيه و کميسياريای عالی سازمان ملل درخواست کمک و پشتيبانی می کنيم.



در اين وبلاگ
خانه
تماس با ایمیل @
منشور اتحادیه

NEE

Nichteintretens

entscheid

قطع کمکهای پایه

لوگو

پیوندها

لینکستان ایرانی
بحران
انتگراسیون ایرانیان ساکن آلمان
راديو پارس
پناهندگان ترکیه
Human Rights Activists in Iran
اداره مهاجرت سوئیسBFM
Informationsbund Asyl
Schweizerische Flüchtlingshilfe

آرشيو



 

2003I.U.R